Wederkerigheid van warmte, aandacht en liefde
Waarom ik in het hospice werk? Sinds januari 2020 ben ik officieel met pensioen gegaan na 50 jaar in de verstandelijk gehandicapten zorg te hebben gewerkt in allerlei functies en organisaties. Ongeveer 12 jaar geleden heb ik de alternatieve opleiding tot uitvaartbegeleider in Zwolle gevolgd. Ik heb het altijd als bijzonder ervaren om medemensen bij te staan in de laatste fase van hun leven. Ik woon in Hoorn en daardoor was hospice Dignitas bekend bij mij, bovendien heeft mijn man meerdere vrienden van hem regelmatig in het hospice bezocht. Het was voor mij duidelijk dat ik als zorgvrijwilliger in het hospice zou willen werken.
In mei 2019 ben ik gestart en op een hele professionele wijze ingewerkt. Ik wil zorgvrijwilliger zijn omdat ik het indrukwekkend vind om mijn medemens in de meest intieme fase van het leven te mogen begeleiden. Dat betreft op de eerste plaats de gasten, maar ook hun naasten nemen daar een grote plek bij in. De werkzaamheden zijn gericht op de zorg voor de gasten in de breedste zin van het woord. Onder andere: wassen, bed verschonen, prettige sfeer op de kamer creëren, stukje wandelen, gesprek hebben, gewoon samen stil zijn en het geven van hand- of voetmassage.
Het mooiste vind ik dat er altijd sprake is van wederkerigheid. Ik geef warmte, aandacht, liefde aan de gasten maar ik krijg dat ook van hen terug. Dit uiteraard met soms grote verschillen in de wijze waarop dit gebeurt bij de verschillende gasten. Ik vind het belangrijk om ervaringen te delen met mijn collega’s en na een dienst samen terug te kijken hoe de samenwerking verlopen is. Het geven van feedback is daarin een wezenlijk onderdeel. Door het verblijf van mijn zwager in hospice Dignitas heb ik de kernwaarden als volgt ervaren: “we kunnen je leven niet verlengen, maar de waarde van de dagen en uren verbeteren en de tijd dus zo prettig mogelijk maken”.
Riet Vis, zorgvrijwilliger