Nel Meijners, een opgewekte 73-jarige vrouw, moeder van drie kinderen en oma van zeven kleinkinderen, is ernstig ziek. Ze verblijft sinds enkele weken in hospice Dignitas. Nel voelt zich al helemaal thuis in haar kamer, die de naam Goudsbloem draagt.
Nel had al eerder kanker gehad, maar gelukkig kon de ziekte elke keer worden bedwongen. In het voorjaar van 2017 bleek dat de uitzaaiingen zaten in haar longen, nieren en ruggenwervel. Voor de derde keer moest Nel een serie chemobehandelingen en bestralingen ondergaan. Door alle behandelingen raakte Nel ernstig verzwakt en moest met bijna alles worden geholpen. Haar man Hennie vervulde bijna dag en nacht de rol van mantelzorger. “Ik hield dit niet meer vol, hoe graag ik het ook had willen doen.”
Liefdevolle verzorging
Ook hun huisarts in Opmeer-Hoogwoud zag dat het zo niet langer kon. Gezien de omstandigheden bleek hospice Dignitas de beste optie. Nel heeft haar kamer gezellig ingericht en voelt zich er thuis. Uitgebreid prijst ze de liefdevolle verzorging door vrijwilligers en verpleegkundigen. Ze is vol lof over alle faciliteiten, de inzet van de vrijwilligers en de gastvrijheid. “Dat m’n man elke dag kan aanschuiven voor het eten en zelfs kan overnachten op mijn kamer als hij dat wil, vind ik echt geweldig. En de warme ontvangst van mijn bezoek vind ik ook heel fijn.”
Kinderen en kleinkinderen zijn belangrijk in het leven van Nel. Doordat Hennie vrachtwagenchauffeur was, kwam een groot deel van de opvoeding van de kinderen neer op Nel. Ze wijst naar de grote, kleurige pluchen vis in haar stoel en zegt: “Dat is een geschenk van mijn jongste kleinzoon. Hij is zeven. Thuis hebben we namelijk vissen in een aquarium. ‘Zo hoeft oma haar vissen niet te missen’, zei hij tijdens zijn bezoek. Dat is toch schattig?”
Pluk de dag
Hoelang ze nog te leven heeft? Nel en Hennie kunnen het niet zeggen. Misschien een maand, mogelijk een halfjaar. Nel plukt de dag: “Ik besef dat ik hier niet meer wegga. Ik heb in overleg met Hennie en de huisarts laten vastleggen hoe ik wil sterven, als het echt niet meer gaat. Ik wil geen pijn meer lijden. Ik kijk nu uit naar de volgende mooie momenten.” “Mijn echtgenoot Hennie is binnenkort jarig. Dat vieren we hier in Dignitas, in de familiekamer. Voor mij waarschijnlijk de laatste keer. Ik beleef alles voor het laatst. Gek idee eigenlijk.”
Nel Meijners
20 juni 1946 – 4 februari 2019
Disclaimer
Openbaarmaking, vermenigvuldiging, verspreiding en/of verstrekking aan derden van dit verhaal en deze foto’s is niet toegestaan zonder toestemming van hospice Dignitas.
