Aline Fransen houdt van de natuur. Ze heeft samen met haar man heel wat kilometers gewandeld in de natuur. Sinds een week is Aline in Dignitas. En ook daar zoekt ze de natuur weer op. Als de zon schijnt, ligt ze op haar bed in de tuin. Ze geniet van de kleurige bloemen, de appelbomen en de vlinders die bij haar langskomen.
Aline las regelmatig over Dignitas, maar was er nog nooit geweest. “Ik vind het heel mooi dat er zo’n initiatief is als dit hospice. De omschrijving en de foto’s spraken mij aan. Ik was al drie maanden ziek toen ik samen met mijn man besloot om naar Dignitas te gaan. Ik word hier omringd door goede zorg. Daardoor kan ik ontspannen en heb ik de energie om bezoek te ontvangen.” Aline ervaarde haar ontvangst bij Dignitas als hartelijk. “Ik heb een fijne kamer met uitzicht op de tuin en er stond een welkomstbloemetje voor mij klaar. Mijn bezoek staat helemaal versteld van het hospice. Zij kenden het niet en ervaren nu zelf hoe fijn dit is.”
Samen
Aline is 36 jaar getrouwd met Engelbert. “Ik heb eigenlijk nooit zo’n goede gezondheid gehad, dus toen Engelbert met mij wilde trouwen zei ik tegen hem: ‘Weet waar je aan begint, want ik heb een zwakke gezondheid.’ Hij zei, en als ik er over vertel raakt het mij nog elke keer: ‘Dat maakt niets uit, ik wil een leven samen met jou.’”
Kookkunsten
Aline had al twee kinderen en samen met Engelbert kreeg ze nog een dochter. Aline werkte dertig jaar lang in de thuiszorg. Naast haar gezin, werk en wandelen is Aline altijd een enthousiaste kok geweest. “Ik bakte en kookte met veel plezier de gekste creaties voor mijn gezin – en soms voor gasten.” Aline kan op dit moment geen eten verdragen. De koks van het hospice kunnen Aline dus niet verwennen met hun kookkunsten. “Ze kijken wat er wel mogelijk is voor mij. Nu krijg ik dus verdunde en gezeefde soep. Alleen al het feit dat ik een andere smaak proef, maakt mij blij.”
Genieten van elkaar
Engelbert ging met vervroegd pensioen wat het echtpaar meer tijd gaf om te genieten van elkaar. “Zolang dat ging met mijn gezondheid hebben we veel gewandeld in de natuur, gingen we weekendjes weg en bezochten we terrasjes.”
Waardevol
De afgelopen drie maanden was Aline heel ziek en had ze veel pijn. Voor haar en haar man was het zwaar om dit samen te doorstaan. “De mensen van Dignitas snappen wat ik nodig heb. Ik kreeg laatst van de zuster slaapmedicatie en heb voor het eerst sinds tijden goed geslapen. Dat is zo waardevol. Ik heb eigenlijk altijd voor anderen gezorgd. Voor mij is het dus heel bijzonder dat er nu voor mij wordt gezorgd. Mijn man zei al na een paar dagen in Dignitas tegen mij: ‘Oh, wat had ik je dit eerder gegund.’’
Aline Fransen
23 september 1951 – 25 augustus 2020
Disclaimer
Openbaarmaking, vermenigvuldiging, verspreiding en/of verstrekking aan derden van dit verhaal en deze foto’s is niet toegestaan zonder toestemming van hospice Dignitas.
We kijken met warmte terug op die laatste bijzondere maanden van onze moeder.
Drieënnegentig was Corry van Dulmen-Brandsen toen ze naar Dignitas kwam. Een vrolijke vrouw die van het leven genoot. Ze woonde zo’n vier maanden in het hospice. Haar dochter Petra vertelt hoe zij, haar broer Mario en zus Anja die periode hebben ervaren. Corry van Dulmen-Brandsen woonde zelfstandig in een appartement in Hoorn. Petra: “Mijn moeder…Lees verder >
Mijn bezoek en ik voelen de liefdevolle aandacht en goede sfeer.
De kamer staat vol met bloemen en overal hangen kaarten. Op het bed zit Jenny Rottschafer. Ze draagt een kleurige blouse en een mooie ketting. Haar vrolijke lach klinkt door de ruimte. Het bezoek gaat net weg. ‘Dag lieve schat,’ klinkt het vanaf het bed. Jenny krijgt zoveel bezoek dat haar zonen Edwin en Patrick…Lees verder >
Bofkont…
Eén van onze gasten heeft voordat hij overleed een brief aan ons geschreven. Zijn dochter heeft deze brief naar ons gestuurd en we mogen zijn ervaring delen. Bofkont Wat ben ik toch een ongelofelijke bofkont… Nu mijn tijd is gekomen om mijn leven los te laten, had ik een hele grote wens, mijn laatste dagen…Lees verder >